Klauzule niedozwolone w turystyce

Biura podróży zawierają umowy z swoimi klientami korzystając ze stałych wzorów niepodlegających negocjacji. Każda umowa musi spełniać wszelkie przepisy prawa oraz musi być wolna od niedopuszczalnych klauzul. Rejestr takich zapisów jest długi, ale służyć ma bezpiecznemu korzystaniu z usług turystycznych.

Powstał on, aby zminimalizować wykorzystywanie silniejszej pozycji biura wobec konsumenta. Rejestr niedozwolonych klauzul umownych powstał z inicjatyw Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Co ważne, jest na bieżąco uzupełniany o nowe zapisy. Klauzule, które godzą w interesy klientów mogą być uznane za niewłaściwe przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów. Wówczas taki zapis trafia do ogólnego rejestru i dotyczy każdego przedsiębiorcy, a nie tylko tego, który miał wytoczone podstępowanie sądowe.

turystyka

Użycie klauzuli, uznanej za niedopuszczalną, grozi nałożeniem kary finansowej. W obowiązku biura podróży jest stałe sprowadzanie nowych zapisów, bo za korzystanie ze stałego wzorca z klauzulą, która dopiero została wpisana do rejestru, również grozi kara. Do UOKiK wątpliwe zapisy umowy z biurem podróży mogą zgłaszać sami konsumenci. Najczęściej pojawiającą się klauzulą, która mogła zaszkodzić klientowi, był zapis o prawie do zmiany przez biuro podróży warunków umowy, w tym ceny, bez podania przyczyny. Klauzula ta była niezgodna z art. 17 Ustawy o usługach turystycznych, który dopuszcza podwyższanie cenie jedynie przy wcześniej zaznaczonym ryzyku wzrostu kosztów transportu, opłat urzędowych czy podatków. Jakiekolwiek zmiany w cenie podróży mogą być wprowadzone najpóźniej na 3 tygodnie przez dniem wyjazdu.

Rejestr niedozwolonych klauzul dotyczy również nieprawdziwych informacji zawartych w broszurach, a więc niesprawnej klimatyzacji w hotelu, remontu obiektu noclegowego oraz szkód wynikających z opóźnień w czasie podróży. Poza tym zakazane jest umieszczanie w umowie zapisu o nałożeniu na klienta dodatkowych kosztów w razie odstąpienie od umowy z powodu nagłego wzrostu ceny. Jest to niezgodne z art. 14 ust. 5 pkt 2 Ustawy o usługach turystycznych, który gwarantuje klientowi możliwość odstąpienia od umowy w trybie natychmiastowych bez ponoszenia żadnych kosztów czy zapłaty kary umownej, jeśli cena usługi wzrośnie o 10 procent.

Reklamacje może składać w terminie do 30 dni od dania zakończenia wycieczki, a organizator ma maksymalnie 30 dni na odpowiedź. Brak pisemnej odpowiedzi oznacza uznanie reklamacji na zasadną. Wszelkie klauzule skracające lub wydłużające powyższe terminy są klauzulami niedozwolonymi. Zapis wcale nie musi być w stu procentach zgodny z zakazaną klauzulą, wystarczy, że będzie z nią tożsamy, czyli prowadzić będzie do takiej samej sytuacji, by wyciągnąć konsekwencji od nieuczciwego przedsiębiorcy.